Korte verhalen over korte momenten.


   ~ 20 Juni 2019

En Zij vroeg: ‘Met welk doel deel je dit met mij?’ En de leerling antwoordde: ‘Zodat je dit van mij weet.’ Maar Zij was niet tevreden met dit antwoord en stelde de vraag nogmaals. ‘Wat hoop je te bereiken met het delen hiervan?’ De leerling keek verbaasd. ‘Ik heb nu dan wel een fout gemaakt, maar ik heb veel andere dingen gedaan die van waarde zijn. Ik vind het belangrijk dat je dat van mij weet.’ Maar Zij was opnieuw niet tevreden met het antwoord. ‘Waarom is het voor jou belangrijk dat ik dit van jou weet?’ De leerling raakte gefrustreerd. ‘Zodat je niet een verkeerd beeld van mij krijgt!’ Met dit antwoord was Zij tevreden. ‘Jij bent niet jouw fouten. Maar je bent wel aansprakelijk voor die fouten. Al die andere behaalde dingen die je noemt hebben niets te maken met de fout die je dit keer hebt gemaakt. Pas als deze fout er van jou mag zijn en niet bedekt wordt met afleidingen, kun je ervan leren en het beeld van wie jij bent loskoppelen van de dingen die jij doet.


      ~ 19 Juni 2019

En Zij zei: ‘Soms moet er even geen weg ingeslagen worden waar er wel een wil is’. De leerling keek verrast. ‘Je wilt mij hier toch ook hebben? En ik wil hier toch zijn?’ Zij knikte. ‘En dat is goed en belangrijk om uitgesproken te hebben, maar geen recept voor een bevredigende opbrengst. Daarvoor moeten willen en kunnen verenigbaar zijn, elkaar bevestigen en in balans zijn. Kunnen jouw willen en kunnen elkaar op dit moment vinden?’ De leerling dacht even na en concludeerde dat dit niet het geval was. ‘Maar hoe kan ik hier dan wel zijn? Want ik wil hier wel zijn’, vroeg de leerling. Daarop antwoordde Zij: ‘Kan een vogel vliegen als het haar vleugel gebroken heeft? Nu even niet, maar in de toekomst wellicht wel weer. Of nooit meer. Het helen begint pas bij acceptatie en begrip: van de immobiliteit, de rust die het nodig heeft, de tijd die het kost en de realisatie van het toekomstperspectief.